Lolo brengt ‘Italian vibes’ naar Amsterdam
De ‘Cucina Italiana’, ik kan er geen genoeg van krijgen. Dus als er een nieuw eye-catching restaurant haar deuren opent, dan snap je dat daar geproefd moet worden: het eten, de service, de ambiance, het interieur. En geloof mij, dat zit bij restaurant Lolo wel snor! Op het Oudekerksplein in hartje Amsterdam waan je je voor een avond echt even in Viva Italia.
Over de top, maar erg toegankelijk
Lolo is een Italiaans restaurant met een interieur om je vingers bij af te likken. Een plek waar de klassieke en moderne Italiaanse keuken elkaar ontmoeten, en waar je geniet van uitstekende wijnen en spannende cocktails.
Je eet er hemelse burrata met ansjovis, knoflookchips en zomertruffel, octopuscarpaccio, taglionini met zomertruffel of een heerlijke klassieke Napolitaanse pizza.
Volgens Sven Sallaerts en Jos de Jong – bekend van o.a. De Tulp en Pesca – wordt Lolo dé nieuwe eye-catcher die de Amsterdammers weer naar de Wallen moet gaan trekken.
Het concept is goed uitgedacht: betaalbaar en toegankelijk met een vleugje luxe, niet spannend, maar toch buitengewoon. Het interieur is één grote eye-catcher: van panterprint tot burlesque details bij binnenkomst, tot een typische Italiaanse binnentuin achterin de zaak, inclusief fontein, lantaarntjes en hangende planten.
Cucina Italiana
Chefkok Stefano Assente komt uit Italie en heeft over de hele wereld gekookt. Samen met zijn volledige Italiaanse keukenbrigade heeft hij een menukaart neergezet waar je u tegen zegt. Uiteraard vind je klassiekers op de kaart zoals vitello tonato, burrata of pappardelle met lamsragout. Grote favorieten met een moderne twist.
Klassiekers
Gedurende de avond delen mijn tafelgenoot en ik verschillende gerechtjes. De burrata met ansjovis, zwarte truffel en knoflookchips is hemels. De burrata is mooi op temperatuur, loopt van ons bord af en de ansjovis maakt hem extra verrassend. Een vleugje citroen had hem écht afgemaakt.
De tagliolini al tartufo is er een voor in de boeken. De pasta is flinterdun – engelenhaar -, mooi al dente en baadt in een luxe botersaus, afgetopt met zomertruffel. Hier kan ik echt geen genoeg van krijgen. ‘Less is more’ gaat in dit geval zeker op. Een glas simpele, doch zeer volle Montepulciano maakt het helemaal af. Aanrader!
In de categorie ‘spice things up a little’ kiezen we voor de de pizza Nduja met scarmoza en nduja spread; een heerlijke – zeg maar gerust pikante – Italiaanse worst. Door mijn roots kan het mij vaak niet pittig genoeg zijn en deze pizza overtreft mijn verwachtingen dan ook ruimschoots; een klassieke Napolitaanse pizza met een hoge rand met zwarte stipjes (cornicione) en een dunne krokante bodem. Precies zoals het hoort.
Je kunt mij voor 2 dingen wakker maken: tiramisu en een Pinot Noir uit de Bourgogne. De tiramisu, die tegenwoordig niet van een gemiddelde menukaart is te slaan, is nogal flauw. De smaak is vlak, mist het zoetje en ook het likeurtje door de koffie had best sterker aangezet mogen worden, als die er überhaupt al in zat. De mascarponecrème is net iets te dik, waardoor hij niet lekker weglepelt. Jammer!
Eindoordeel
We hebben goed gegeten. De smaken van de verschillende gerechten sluiten goed op elkaar aan, de bediening is uiterst vriendelijk en behulpzaam en de prijs-kwaliteitverhouding is prima. Je proeft de liefde en toewijding waarmee wordt gekookt. Wel mis ik bij sommige gerechten kleine zorgvuldigheden die een gerecht echt bijzonder kunnen maken, zoals bij de burrata en tiramisu.
Top: De tagliolini al tartufo is hemels. De bediening is vreselijk aardig en goed op de hoogte van het smaakpalet.
Tip: De tiramisu mist het ultieme ‘La Dolce Vita’ gevoel en kan nog wat fine-tuning gebruiken.
Opvallend: Het spannende interieur. Heerlijk over de top, waardoor je gelijk het gevoel hebt dat je een avondje uit bent. I like!
