Editorial: When life gives you lemons
Citroen, ik werd er lang geleden verliefd op toen ik mijn eerste Italiaanse ijsje kreeg bij dé Italiaanse IJssalon in Doetinchem, Friûl. Citroen met hazelnoot, ik herinner me die gouden smaakcombinatie nog als de dag van gisteren (thanks mam). Niets verkoelender en tegelijkertijd hartverwarmender dan de perfecte ‘gelato’. Niet wetende dat ik jaren later – als ijsmeisje – zelf de kisten met verse citroenen voor dit heerlijke ijs de keuken van de ijssalon in zou dragen.
De verse citroenen, kiwi’s, aardbeien, watermeloenen, bananen en versgebrande noten waren niet aan te slepen. En tegen de wachtrij op een zonnige dag was niet op te werken. Nu snap ik ook waarom. Want ik mocht weliswaar opgegroeid zijn met een moestuin, appel- en perenboom, bramenstruik en druivenranken in de tuin, mijn tijd bij Friûl bevestigde opnieuw dat de smaak hem zit in het gebruik van pure en verse ingrediënten die altijd met liefde en aandacht bereid worden. En eens een ijsmeisje, altijd een ijsmeisje. Want als je eenmaal weet dat je met pure ingrediënten het verschil kan maken, dan wil je nooit meer anders. Gebruik je een goed product, dan heeft het verder geen opsmuk meer nodig, hooguit ‘a touch of lemon’. Want het mooie aan citroen is dat het bijna alles beter maakt: je pasta, een heerlijke groene pesto, die heerlijke salsa, een vers visje of heerlijke oester, een cake of je zelfgebakken koekjes. Mis je iets? Dan is de kans groot dat een vleugje citroen wonderen verricht.
Een paar jaar geleden werd ik opnieuw verliefd toen ik bij het allerfijnste restaurantje in Cascais – Dom Diniz – de citroencrème proefde. Hemeltjelief wat een feest! Eenmaal terug uit Portugal moest en zou ik dit nagerecht ook zelf maken. Volgens mijn moeder maakte mijn oma dit regelmatig, maar hoe? Dat was de grote vraag. Ik had geen recept, maar when life gives you lemons, you make lemon… mousse. Wat dacht je anders!
Dagenlang sloot ik me op in de keuken en probeerde ik minstens zes varianten uit. Er kwamen heel wat eieren, bakjes mascarpone en slagroom en citroenen aan te pas, totdat ik de perfecte combinatie uiteindelijk te pakken had. En sindsdien tover ik het dessert regelmatig op tafel. Met kerst proefde mijn tante hem voor het eerst en toeval of niet, er kwam een oud kookboek op tafel met jawel… hét recept. Dit weekend maakte ik hem opnieuw voor de verjaardag van een van mijn beste vriendinnen, want ‘lemons are better if you share them with the people you love’. En ik weet het zeker, hij is nog lekkerder dan dat ik hem ooit proefde in Portugal.
Citroen, ik werd er lang geleden verliefd op. De kleur maakt me vrolijk, de smaak is verfrissend, de veelzijdigheid is verrassend en de betekenis spreekt boekdelen. ‘When life gives you lemons, sweeten it with grattitude’. Dit weekend gaf het leven mij citroenen en kreeg ik er dankbaarheid voor een prachtige vriendschap voor terug.
